Μάθαμε πώς αναγκάστηκαν πάρα πολλοί Έλληνες να αφήσουν τα σπίτια τους στη Μικρά Ασία τις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα, πώς διασκορπίστηκαν σε ολόκληρη τη χώρα και ότι έφτασαν στο Ρέθυμνο περίπου 4200 άνθρωποι...
Μάθαμε πόσο δύσκολη ήταν στην αρχή η ζωή τόσο για τους πρόσφυγες (έλλειψη στέγης, ρουχισμού και σκεπασμάτων και άθλιες συνθήκες διαβίωσης με το "στίβαγμα" ανθρώπων σε δημόσια κτήρια), όσο και για τους ντόπιους (έλλειψη πρόσβασης σε καθαρό νερό, πρόβλημα στην καθαριότητα και την υγιεινή της πόλης λόγω της υπερπαραγωγής αποβλήτων τα οποία δεν ήταν επαρκώς εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει)...Μάθαμε πως οι πρόσφυγες δεν αντιμετωπίστηκαν με την ίδια φιλόξενη διάθεση από όλον τον πληθυσμό, και ότι υπήρχαν άνθρωποι που, μη θέλοντας να τους αποδεχτούν, τους έκαναν τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη (ευτυχώς οι εξαιρέσεις δεν ήταν πολλές)...
Μάθαμε, όμως, και πόσο σημαντική ήταν η συμβολή του προσφυγικού πληθυσμού στην τοπική κοινωνία και οικονομία, πόσο μεγάλη ώθηση έδωσαν στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής (ιδιαίτερα στις περιοχές έξω από την πόλη, όπως ο Τσεμές) αλλά και στις τέχνες και πόσο καλές παρέες έκαναν τα βράδια με τους ντόπιους!Γι'αυτό και ξαναλέμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στον κύριο Παρασκευά, όχι μόνο για την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του, αλλά και για τα 4 βιβλία του που έκανε δωρεά στη βιβλιοθήκη του σχολειού μας!
Οφείλουμε, τέλος, ένα ευχαριστώ στους κατοίκους του Τσεσμέ με προσφυγική (ή όχι) καταγωγή, οι οποίοι, στην πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που ακολούθησε, μοιράστηκαν μαζί μας τα βιώματα, τις μνήμες και τις εμπειρίες τους από τα παιδικά τους χρόνια και τους προγόνους τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου