Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Επεράσαμε όμορφα...

   Στις Μαργαρίτες Ρεθύμνου και όχι... για μαργαρίτες, όπως επεσήμανε μια μαθήτρια του σχολείου μας, πήγαμε την Τετάρτη που μας πέρασε με τα δύο τμήματα της Πρώτης και το ένα τμήμα της Πέμπτης τάξης.

   Όπως και να το κάνεις, εμείς οι "μικροί" νιώθουμε μεγαλύτερη ασφάλεια όταν έχουμε και τους "μεγάλους" μαζί μας. Σκοπός της εκδρομής μας ήταν να επισκεφθούμε ένα εργαστήριο αγγειοπλαστικής, ώστε τα παιδιά μας να δουν από κοντά πώς φτιάχνονται όλα αυτά τα όμορφα και ξεχωριστά πήλινα και πορσελάνινα αντικείμενα.
   Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη επιλογή από τις Μαργαρίτες, μιας και το χωριό αυτό, και πολύ κοντά στο Ρέθυμνο είναι, αλλά αποτελεί και το σπουδαιότερο αγγειοπλαστικό κέντρο της Δυτικής Κρήτης. Οι κάτοικοί του ασχολούνται εδώ και αιώνες με την τέχνη της  κεραμικής, αφού στην περιοχή υπάρχει πληθώρα κοιτασμάτων αργιλοχώματος


   Μόλις φτάσαμε συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία του χωριού, όπου υπάρχει ένα μικρό καφενεδάκι-ταβέρνα με υπέροχη θέα, να φάμε το πρωινό μας, γιατί, ως γνωστόν, "νηστικό αρκούδι δε χορεύει" (ούτε και προσέχει)!


   Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το εργαστήριο του κυρίου Γιώργου, ο οποίος μας καλοδέχτηκε και μας φιλοξένησε με χαρά στο χώρο εργασίας του. Μας έδωσε πάρα πολλές πληροφορίες για τον πηλό, μας έδειξε πήλινα αντικείμενα ιστορικής αξίας, όπως η κούπα της δικαιοσύνης του Πυθαγόρα και η νεροσφυρίχτρα. Τέλος έκατσε ο ίδιος στον τροχό του και μας έκανε μια μικρή επίδειξη  για το πώς μια άμορφη μάζα πηλού μπορεί να μεταμορφωθεί σε μια υπέροχη κανάτα, σε μία αλατιέρα ή σε ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει η φαντασία μας. Αφού ψωνίσαμε τα σουβενίρ μας για να θυμόμαστε πάντα αυτήν την επίσκεψη, ευχαριστήσαμε τον κύριο Γιώργο για  τα όσα ενδιαφέροντα πράγματα μας μίλησε και μας έδειξε.
"Κυρία, κυρία μια χελιδονοφωλιά!
Και  έσπευσα να τη φωτογραφήσω.
Στο εργαστήριο του κυρίου Γιώργου
βρήκαμε και το "μαγικό κλειδί" που είχε
χάσει ο χάσει ο ψαράς στο μάθημα
 της Γλώσσας, γιατί είχε τρύπια τσέπη.

 Η εκδρομούλα μας, βέβαια δε θα μπορούσε να τελειώσει εκεί. Ως φυσιολάτρες που είμαστε αποφασίσαμε να περπατήσουμε ένα μέρος του φαραγγιού το οποίο υπάρχει στις Μαργαρίτες. Είχαμε μαζί μας και τον κύριο Μάνο, ο οποίος ήξερε καλά τα κατατόπια, μιας και είχε κάνει διευθυντής παλιότερα στο δημοτικό σχολείο εκεί. Μπήκε λοιπόν μπροστά με κάποιους μαθητές της πρώτης και οι υπόλοιποι ακολουθούσαμε. Στην αρχή η κατάβαση δεν ήταν και πάρα πολύ εύκολη, αφού υπήρχαν λάσπες και οι πέτρες γλιστρούσαν. Κάποιοι πέσαμε, αλλά δεν τα παρατήσαμε. Σηκωθήκαμε πάλι όρθιοι, συνεχίσαμε και τα καταφέραμε!
Ώρα για ξεκούραση και εξερεύνηση του
χώρου. Υπήρχαν βέβαια και οι ρομαντικοί
που απλά μάζευαν λουλούδια.

Ο κύριος Μάνος παρότρυνε συνέχεια
τα παιδιά να παρατηρούν τη φύση
γύρω τους και να αφουγκράζονται
 τους ήχους της.


                                                                                               
"Παλιά μου τέχνη κόσκινο".  Οι μικροί
εξερευνητές άρχισαν να μαζεύουν
ξύλα για φτιάξουν αυτοσχέδιες σκηνές.
Κάποια στιγμή, όμως, ήρθε και η ώρα της
επιστροφής. Η ανάβαση ήταν σίγουρα πολύ
πιο εύκολη και γρήγορη από την κατάβαση.

   
Ας σταματήσουμε λίγο για νερό και ξεκούραση.
              Ο κύριος Δημήτρης με του μαθητές του, φύλακες άγγελοι,
   πάντα τελευταίοι για να μας προσέχουν.
Κάπως έτσι τέλειωσε η εκδρομούλα μας στις Μαργαρίτες. Σίγουρα, αν κάποιος μας ρωτούσε πώς περάσαμε, απλά θα του λέγαμε  ότι:
"Επεράσαμε όμορφα, όμορφα, όμορφα......."!













Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου